گاهی به خلوت پناه می برم ،
و مرور میکنم روزهای با هم بودنمان را ،
آن روزهای الکی خوشِ زودگذر را ...
گاهی یک اتاق خلوت ،
یک شمع ،
چند کاغذ و یک قلم و
نامه هایی که در تب هم نوشتیم ،
از تمام دنیا برایم من کافی است ...
گاهی دلم می خواهد از تمام دنیا فاصله بگیرم و 
فقط به تنفرم نسبت به تو بیندیشم و 
به دوستت دارم هایت در آن روزها فکر کنم ...
می خواهم ببینم کجای این معادله پر تب و تاب اشتباه بود ،
که واکنش میان عشق و بوسه مساوی شد با نفرت ...؟

مسابقه وبلاگ برتر ماه